به نقل از «ایسنا»

از بـنـد کـاغـذ رهـا شـو!

تاریخ انتشار: ۲ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۶۳۷۰۳

شماره هفتادم نشریه دانشجویی «اوج»؛ ماهنامه انجمن علمی دانشکده هوافضا دانشگاه صنعتی شریف، با عنوان «از بند کاغذ رها شو!» منتشر شد.

به گزارش باشگاه دانشجویان ایسنا، "راه کجاست؟" عنوان سرمقاله این شماره از نشریه است که به قلم علیرضا نجاتی شندی نوشته شده است.

"جدید و قابل‌استفادi دوباره!"، "یک بعد بیش‌تر! "، "دو واحد تاریخ"، "جوکی به وسعت شریف"، "پروژه‌هایی برای هیچ"، "عکس و مکث" و "دولت ابزار است و بس!"  از جمله مطالب و مقالاتی است که در این شماره می خوانیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در بخشی از متن سخن سردبیر آمده است: "... دارم پیر میشم..... انگار بهتره منم خرت و پرتاموحراج کنم یه قصر! اسبم؛ گرانه!... یه خردہ طلا، یه مشتم خرت و پرت ارزون خریده‌ام زیر قیمت می‌فروشم اولیش کتاب رویاس قابشم طلاس، بعدش امپراتوریم اینو می‌پاشم میون، همه هرکی هرچی گیرش اومد. صبر کنین بازم دارم یه ریش پیغمبری یه تخم مرغ گندیده موی سفید یه دیوونه همه‌اش مال کسی که به من اون علامتی رو نشون بده که بگه «راه از این وره».

متنی که خواندیم بخشی از نمایشنامه پر گنت» اثر هنریک ایبسن، نمایشنامه نویس نروژی، است.

چند صباحی است که مباحث و سوالات زیادی ذهنم را مشغول خود کرده اند؛ از پوچ‌گرایی بگیر تا معنای والای زندگی و یافتن مسیر زندگی و غیره.... به عنوان یک انسانی که ۲۱ سال و خرده‌ای روی این زمین خاکی زندگی کرده است. اعتراف می‌کنم کوچک‌ترین ایده‌ای ندارم که دارم چه میکنم و چه‌ها خواهم کرد همچنین متوجه شده‌ام که من تنها قربانی این سردرگمی و درگیری درونی نیستم و تمامی هم سن و سالانم کمابیش با این فکرهای تاریک شب‌ها را به صبح می‌رسانند. محمود دولت آبادی در کتاب نون نوشتن چنین می نویسد: «پیری به نظرم چیزی نیست جز بیآیندگی و اگر انسان دچار پیری زودرس می‌شود؛ برای این است که فردایی نمی بیند.» به راستی کجاست آن راه سعادت؟ آن مسیر خوشی و شادی و آینده درخشان که این همه متذکر می شوند؟ چرا دیگر حال هیچکس خوب نیست و همه پیرمردان و پیرزنان عبوس شصت هفتادساله شده اند؟ چرا همه در حال غرق شدن در دریای بزرگسالی هستیم و به تکه چوب‌های مختلف چند می اندازیم تا بلکه رهایی یابیم؟...."

نشریه دانشجویی «اوج» به صاحب امتیازی انجمن علمی دانشکده هوافضا دانشگاه صنعتی شریف و مدیرمسئولی عرفان استقامت و سردبیری علیرضا نجاتی شندی به صورت ماهنامه منتشر می شود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: نشریه دانشجویی اوج نرم افزار R

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۶۳۷۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سلین دیون در مورد بیماری عصبی نادر خود می‌گوید / از لحاظ اخلاقی زندگی کردن روز به روز سخت‌تر می‌شود!

فرارو- "سلین دیون" خواننده در دسامبر ۲۰۲۲ در میان اشک‌ها و در برابر تمام دنیا توضیح داد که از یک بیماری نادر رنج می‌برد، تور کنسرت خود را لغو کرده و دیگر بر روی صحنه اجرا نخواهد کرد بدون آن که بداند این لغو کنسرت موقت یا دائمی خواهد بود. در طول یک سال و نیم اخیر خانواده او اخباری را در مورد وضعیت این خواننده کانادایی منتشر کرده اند. با این وجود، حال و هوای او در این دوره همواره سرد بود و به سختی حتی یک کلمه درباره وضعیت اش صحبت کرد.

به گزارش فرارو به نقل از ال پائیس، دیون هم چنین به جز مهمانی‌هایی که در آن فرزندان اش را همراهی می‌کرد و به جز فوریه گذشته در مراسم اهدای جوایز گرمی هیچ گونه حضور عمومی دیگری نداشته است. با این وجود، این هنرمند اکنون تصمیم گرفته مصاحبه‌ای طولانی با نشریه "وُگ" داشته باشد و عکس‌های قوی را مقابل دوربین عکاس آن نشریه گرفته که در شماره ماه مه آن نشریه منتشر شده و دوباره در کانون توجه قرار گرفته است.

این عکس‌ها در لاس وگاس جایی که این هنرمند سال‌ها زندگی می‌کند گرفته شده، اما مصاحبه با پاریس از طریق تماس ویدئویی انجام شده است.

دیون دیگر کنسرت برگزار نمی‌کند آخرین کنسرت او پنج سال پیش بود و به دلیل بیماری‌ای که به آن سندروم فرد سفت گفته می‌شود به سختی سفر می‌کند. او در مصاحبه با نشریه "وُگ" می‌گوید که یکی از آرزوهایش "دیدن دوباره برج ایفل" است. این خواننده در پاسخ به این سوال که چه احساسی دارد پاسخ می‌دهد:"حالم خوب است، اما کار زیادی دارم". دیون می‌داند که نمی‌تواند با این بیماری مبارزه کند، زیرا به گفته خودش "این بیماری همیشه و برای همیشه در درون من است. من واقعا امیدوارم معجزه‌ای پیدا شود راهی برای درمان آن از طریق تحقیقات علمی، اما باید یاد بگیرم که با آن زندگی کنم. پس این من هستم، با سندرم فرد سفت. پنج روز در هفته درمان ورزشی، فیزیکی و صوتی را دنبال می‌کنم از انگشتان پا گرفته تا  زانو، ساق پا، انگشتان دست، آواز خواندن و صدایم".

دیون هم چنین اعتراف می‌کند که وقتی از تشخیص بیماری اش مطلع شد به ناچار از خود پرسش‌های زیادی را پرسید، اما اکنون که زمان گذشته دیدگاه متفاوتی دارد. او می‌گوید:"من با پرسیدن این پرسش از خود آغاز کردم: چرا من؟ چه شد؟ چه کار کردم؟ آیا من مسئول آن هستم؟ زندگی به شما جواب نمی‌دهد. شما به سادگی باید آن را زندگی کنید! من به دلایل نامعلوم این بیماری را دارم. من دو انتخاب دارم یا مثل یک ورزشکار تمرین می‌کنم و فوق العاده سخت کار می‌کنم یا قطع می‌کنم و تمام می‌شود در خانه می‌مانم، آهنگ هایم را گوش می‌دهم، جلوی آینه می‌ایستم و فقط برای خودم می‌خوانم. انتخاب کرده ام که با تمام جسم و روحم از سر تا پا با یک تیم پزشکی کار کنم. من می‌خواهم بهترین نسخه خودم باشم".

دیون می‌داند که علیرغم همه چیز او یک فرد ممتاز است. او می‌گوید:"افرادی که از این بیماری رنج می‌برند ممکن است شانس یا امکان دسترسی به پزشکان و درمان‌های خوب را نداشته باشند. من، اما آن امکانات را در اختیار دارم این هدیه‌ای برای من است. به علاوه، من این قدرت را در درون خود دارم. می‌دانم که هیچ چیز مانع من نمی‌شود".

این هنرمند هم چنین می‌گوید قدردان محبت خانواده، سه فرزندش و هم چنین طرفداران بسیار وفادار خود و اعضای تیم اش می‌باشد. با این وجود، او می‌گوید که هنوز نمی‌داند ایا می‌تواند به روی صحنه بازگردد یا خیر کاری که برای اولین بار زمانی که یک کودک پنج ساله بود انجام داد. او در خانواده یکی از ۱۴ خواهر و برادری بود که تقریبا می‌توانستند هر سازی را بنوازند و به خوانندگی ادامه داد. او در مورد بازگشت احتمالی به روی صحنه به خبرنگار "وُگ" می‌گوید:" نمی‌دانم... بدن ام به من خواهد گفت. از طرف دیگر، من نمی‌خواهم صرفا منتظر باقی بمانم. از نظر اخلاقی زندگی کردن روز به روز سخت‌تر می‌شود. سخت است من خیلی سخت کار می‌کنم و فردا سخت‌تر خواهد بود. فردا روز دیگری است، اما یک چیز وجود دارد که هرگز تمام نمی‌شود: اراده برای ادامه دادن. این اشتیاق است. این رویا است. این عزم است".

این خواننده بیش از دو دهه است که به همراه سه فرزندش در لاس وگاس زندگی می‌کند. "رنه آنجلیل"  مدیر برنامه‌ها و سپس همسر "سلین دیون" در ژانویه ۲۰۱۶ در سن ۷۳ سالگی پس از سه سال رنج از سرطان درگذشت. علاوه بر بازگشت تحسین برانگیز او در مراسم جوایز گرمی در فوریه گذشته جایی که او جایزه‌ای را اهدا کرد و با انجام این مصاحبه با نشریه "وُگ" دیون قصد دارد تابستان آینده مستندی را درباره حرفه و بیماری خود با عنوان "من سلین دیون هستم" منتشر کند.